De Bijbel spreekt op verschillende plaatsen over waarzeggers, helderzienden en soortgelijke praktijken, en doet dit meestal in negatieve bewoordingen. Het Oude Testament, in het bijzonder, waarschuwt de Israëlieten tegen het raadplegen van waarzeggers en andere vormen van spirituele mediums.
- Leviticus 19:31: “Wend u niet tot de geesten van doden en tot waarzeggers. Zoek hen niet op, om u met hen te verontreinigen. Ik ben de HEERE, uw God.”
- Deuteronomium 18:9-12: In dit gedeelte wordt het volk Israël gewaarschuwd om de gruwelijke praktijken van de volken die in Kanaän wonen, niet na te volgen. Dit omvat kinderoffers, waarzeggerij, waarzeggers, tovenaars en het raadplegen van geesten of doden. Deze praktijken worden beschouwd als gruwelijk in de ogen van de Heer.
- 1 Samuël 28: In dit hoofdstuk raadpleegt koning Saul een waarzegster in Endor, in de hoop de geest van de overleden profeet Samuël te spreken. Hoewel de geest van Samuël verschijnt, wordt Saul berispt en krijgt hij een sombere voorspelling over zijn lot en dat van zijn zonen. Dit verhaal benadrukt de gevaren en het onheil dat kan voortkomen uit het raadplegen van mediums.
- Jesaja 8:19-20: “En wanneer zij tegen u zeggen: Raadpleeg de geesten van doden en de waarzeggers die zachtjes fluisteren en mompelen – moet een volk zijn God niet raadplegen? Moet men voor de levenden de doden raadplegen?”
- Handelingen 16:16-19: In het Nieuwe Testament komen we een verhaal tegen over een slavenmeisje dat door een geest van waarzeggerij bezeten was en hiermee veel winst maakte voor haar eigenaars. Toen Paulus de geest in de naam van Jezus uitdreef, zorgde dit voor conflict met de eigenaars van het meisje.
Op basis van deze en andere teksten is de traditionele christelijke opvatting over het algemeen dat het raadplegen van waarzeggers, helderzienden, en mediums wordt ontmoedigd en als zondig wordt beschouwd. Dit komt voort uit de overtuiging dat ware begeleiding en wijsheid van God moeten komen en niet van spirituele entiteiten of praktijken buiten Hem.
