Hizkia, een van de meest rechtvaardige koningen van Juda, regeerde in een tijd van politieke onrust en religieuze verval. Zijn regering wordt gekenmerkt door zijn toewijding aan God, zijn hervormingen om het volk terug te brengen naar de ware aanbidding, en zijn moedige leiderschap tijdens de Assyrische dreiging.
Het Leven van Hizkia
Hizkia, zoon van Achaz, werd koning van Juda op 25-jarige leeftijd en regeerde 29 jaar (2 Koningen 18:1-2). Hij wordt geprezen als een koning die deed “wat recht was in de ogen van de HEER” (2 Koningen 18:3). Zijn regering wordt beschouwd als een van de belangrijkste in de geschiedenis van Juda, vooral vanwege zijn religieuze hervormingen en zijn standvastigheid tegen de machtige Assyrische monarchie.
Jeugd en Opleiding
Hizkia groeide op in een tijd van religieus verval onder de regering van zijn vader, koning Achaz. Achaz had afgoderij bevorderd en zelfs de tempel in Jeruzalem ontheiligd door altaren voor vreemde goden op te richten (2 Kronieken 28:24). Ondanks deze afschuwelijke omgeving bleef Hizkia trouw aan de God van Israël, wat mogelijk te danken is aan invloeden van zijn moeder Abia, dochter van Zacharia (2 Kronieken 29:1).
Religieuze Hervormingen
Een van de eerste daden van Hizkia als koning was het zuiveren van de tempel en het herstellen van de aanbidding van de HEER. In de eerste maand van zijn regering opende hij de deuren van de tempel en riep de Levieten op om deze te reinigen (2 Kronieken 29:3-5). Hizkia herstelde de offers, de viering van het Pascha en moedigde het volk aan om zich te bekeren van hun zonden en terug te keren naar de ware aanbidding van God.
Vernietiging van Afgoderij
Hizkia’s toewijding aan de HEER was zo groot dat hij niet alleen de tempel reinigde, maar ook alle afgoderij uit Juda verwijderde. Hij brak de hoogten af, vernietigde de gewijde stenen en hakte de Asjerapalen om (2 Koningen 18:4). Hizkia vernietigde zelfs de koperen slang die Mozes had gemaakt, omdat het volk er wierook aan offerde (2 Koningen 18:4). Deze handelingen tonen Hizkia’s vastberadenheid om Juda te zuiveren van elke vorm van afgodische aanbidding en het volk terug te brengen naar de exclusieve dienst aan de HEER.
De Assyrische Dreiging
Tijdens Hizkia’s regering werd Juda geconfronteerd met de dreiging van de machtige Assyrische koning Sanherib. In het veertiende jaar van zijn regering viel Sanherib Juda binnen en belegerde de versterkte steden (2 Koningen 18:13). In een poging om vrede te bewaren, stuurde Hizkia een groot bedrag aan zilver en goud naar Sanherib, maar dit weerhield de Assyrische koning er niet van om Jeruzalem te bedreigen.
Het Gebed van Hizkia
Toen de situatie nijpend werd, zocht Hizkia hulp bij de profeet Jesaja en riep hij tot God om hulp. In zijn gebed erkende hij de macht van God over alle koninkrijken van de aarde en vroeg hij om bevrijding, zodat alle naties zouden weten dat de HEER de ware God is (2 Koningen 19:15-19). Het gebed van Hizkia werd verhoord: diezelfde nacht stuurde de HEER een engel die 185.000 Assyrische soldaten doodde, waardoor Sanherib gedwongen werd zich terug te trekken (2 Koningen 19:35-36).
Hizkia’s Ziekte en Herstel
Kort na de bevrijding van Juda werd Hizkia ernstig ziek. De profeet Jesaja vertelde hem dat hij zou sterven, maar Hizkia bad vurig tot God en smeekte om genezing (2 Koningen 20:1-3). God hoorde zijn gebed en gaf hem nog vijftien jaar extra leven. Als teken van deze belofte liet God de schaduw op de zonnewijzer tien stappen teruggaan (2 Koningen 20:8-11).
De Bezoeking van de Babylonische Afgezanten
Een ander opmerkelijk moment in Hizkia’s leven was het bezoek van Babylonische afgezanten. Hizkia, trots op zijn rijkdom en macht, toonde hen alle schatten van zijn koninkrijk (2 Koningen 20:12-13). Dit wekte de toorn van God, die door de profeet Jesaja liet weten dat al die schatten uiteindelijk naar Babylon zouden worden weggevoerd en dat zijn nakomelingen daar als hovelingen zouden dienen (2 Koningen 20:16-18). Dit incident markeert het begin van de Babylonische dreiging, die uiteindelijk zou leiden tot de ballingschap van Juda.
De Nalatenschap van Hizkia
Hizkia wordt herinnerd als een van de grootste koningen van Juda. Zijn toewijding aan God, zijn religieuze hervormingen en zijn moed in het aangezicht van vijandige machten maken hem tot een voorbeeld van goddelijke trouw en leiderschap. Hizkia’s regering toonde aan dat zelfs in tijden van grote dreiging en verval, trouw aan God kan leiden tot bevrijding en herstel.
De reden voor de toorn van God
De toorn van God ontstak omdat Hizkia, door zijn rijkdom en macht te tonen aan de Babylonische afgezanten, een gebrek aan nederigheid en vertrouwen in God toonde. In plaats van de eer en glorie aan God te geven, pronkte hij met zijn eigen bezittingen en macht. Dit werd gezien als een teken van trots, wat in de Bijbel vaak wordt afgekeurd. Bovendien gaf Hizkia hiermee de Babyloniërs een reden om geïnteresseerd te raken in de schatten van Juda, wat uiteindelijk zou leiden tot de Babylonische ballingschap.
Deze handeling liet zien dat Hizkia niet volledig vertrouwde op Gods bescherming en voorzienigheid, maar eerder op zijn eigen rijkdom en invloed. Daarom waarschuwde de profeet Jesaja dat al die schatten en zelfs zijn nakomelingen naar Babylon zouden worden weggevoerd (2 Koningen 20:16-18). Dit incident benadrukt het belang van nederigheid en het vertrouwen op God in plaats van op materiële rijkdom.
Bronnen
- De Statenvertaling van de Bijbel (SVV 1637) – Voor een nauwkeurige weergave van de Bijbelse gebeurtenissen en uitspraken met betrekking tot Hizkia.
- 2 Koningen 18-20 – Het verslag van Hizkia’s regering, zijn religieuze hervormingen en de Assyrische invasie.
- 2 Kronieken 29-32 – Een parallel verslag van Hizkia’s hervormingen en zijn strijd tegen Sanherib.
- Jesaja 36-39 – De profetieën van Jesaja in de context van Hizkia’s regering.
Conclusie
Hizkia’s verhaal is een krachtig getuigenis van geloof en standvastigheid in tijden van beproeving. Zijn hervormingen brachten Juda terug naar de aanbidding van de ware God, en zijn gebeden werden op een wonderbaarlijke manier verhoord. Als koning van Juda liet Hizkia een erfenis achter van godsvrucht, rechtvaardigheid en moed, die tot op de dag van vandaag inspireert.
