Ingezonden brief 1-5-2016
Net als elke Christen probeer ik zonden vrij te leven. En met nadruk op probeer, want ik verval net als ieder ander in het zondige. Ik ben net als iedereen wel eens boos en dan val ik zonden, door boos te denken, te handelen en ga maar door. Ook als ik terug denk in mijn leven, zie ik pas nu hoe fout mijn handelen was, jegens mijn medemens. Hoe zou je het kunnen omschrijven, het niet gunnen, het bewust dwars zitten van mensen, het onhebbelijk zijn. Opzettelijk de confrontatie zoeken, teneinde elke keer weer conflict te veroorzaken. En omgekeerd hebben ook mensen dit tegen mij gedaan. Ik leefde ervoor en dat is fout, dan ga je naar het duister toe.
Dit zijn geen goede eigenschappen voor iemand die als Christelijk wil doorgaan. Kortom, ik ben zondig mens en blijf proberen om geen zondenaar te zijn. God weet precies hoe wij zijn, hoe we denken, hoe gemeen wij tegen elkaar zijn. En dan komen wij op het punt van vergeving, ik wil vergeving voor mijn zonden. Want ik heb ze ook echt begaan. Maar ik moet ook vergeven, want anderen hebben ook zonden tegen mij gedaan. En dat laatste is zo verschrikkelijk moeilijk. Waarom, om een mens vol zit met wraak gedachten, het elkaar terugpakken. En ja, de cirkel is weer rond. Voor mij is het nu vergeven en vergeven worden. Dit vraag ik vaak aan God in een gebed. En vergeven is echt heel moeilijk, God heeft Jezus naar de aarde gezonden, om van zijn kant vergeving mogelijk te maken. En Jezus is 2000 jaar geleden gestorven voor ons. Ik ben elke dag dankbaar voor dit offer en ik probeer een goed mens te zijn en dit kost mij veel moeite. Zonder God en het offer van Jezus was ik voor mijn omgeving een slecht mens gebleven.
Dank U, Heer, voor het offer van Uw zoon en dat U voor ons vergeving heeft mogelijk gemaakt.
