Het spreken in tongen, ook wel glossolalie genoemd, wordt in het Nieuwe Testament van de Bijbel beschreven als een geestelijke gave. Hier zijn de belangrijkste vermeldingen en contexten:
- Handelingen 2:1-13: Op het Pinksterfeest, na de hemelvaart van Jezus, werden de apostelen vervuld met de Heilige Geest en begonnen te spreken in andere talen die ze voorheen niet kenden. De menigte, bestaande uit Joden uit verschillende naties, was verbaasd omdat ze de apostelen hoorden spreken in hun eigen moedertaal. Dit was een teken van de universele reikwijdte van het evangelie.
- 1 Korintiërs 12:4-11: Paulus bespreekt verschillende geestelijke gaven die door de Heilige Geest aan gelovigen worden gegeven, waaronder het spreken in tongen en het uitleggen van tongen.
- 1 Korintiërs 14: Dit hoofdstuk biedt de meest gedetailleerde behandeling van de gave van tongen. Paulus benadrukt het belang van het bouwen van de kerk en het aanmoedigen van gelovigen. Terwijl hij het spreken in tongen niet ontmoedigt, geeft hij er de voorkeur aan dat gelovigen in de kerk profeteren (spreken met begrip), zodat iedereen er baat bij heeft. Als iemand in tongen spreekt, moeten er ook interpretatoren aanwezig zijn zodat de gemeente wordt opgebouwd.
- Markus 16:17: In een van de latere toevoegingen aan het evangelie van Markus (de zogenaamde “langere eindiging”), staat dat degenen die geloven en zijn gedoopt, tekenen zullen vertonen, waaronder het spreken in nieuwe tongen.
Het spreken in tongen wordt in de Bijbel beschreven als het spreken in talen die de spreker niet kent, ofwel menselijke talen (zoals op Pinksteren) of een hemelse taal die interpretatie behoeft. De vroege kerk zag het als een teken van de aanwezigheid en kracht van de Heilige Geest. Het is echter een onderwerp geweest van veel debat en verschillende interpretaties binnen de christelijke tradities door de eeuwen heen. Sommige christelijke denominaties benadrukken het spreken in tongen als bewijs van de doop met de Heilige Geest, terwijl anderen het zien als een van de vele geestelijke gaven die in bepaalde omstandigheden kunnen worden gegeven.
