Wat is volgens de Bijbel een Farizeeër?

Een Farizeeër was een lid van een religieuze groep of sekte binnen het Judaïsme tijdens de Tweede Tempelperiode (ca. 516 v.Chr. tot 70 n.Chr.). Hier zijn enkele belangrijke punten om te begrijpen over de Farizeeën:

1. Wet en Traditie: De Farizeeën stonden bekend om hun strikte naleving van de Mozaïsche wet en hun toewijding aan de mondelinge tradities die naar hun mening de interpretatie en toepassing van de geschreven wet (de Thora) vergezelden.
2. Geloofsovertuigingen: Ze geloofden in de opstanding van de doden, het bestaan van engelen en demonen, en de voorzienigheid van God – overtuigingen die niet noodzakelijkerwijs werden gedeeld door andere Joodse groepen zoals de Sadduceeën.
3. Tegenstanders van Jezus: In de evangeliën worden de Farizeeën vaak afgeschilderd als tegenstanders van Jezus. Ze bekritiseerden Hem vanwege Zijn interacties met zondaars en belastinginners en daagden Hem uit over kwesties zoals het houden van de sabbat en de juiste interpretatie van de wet.
4. Hypocrisie: Jezus bekritiseerde de Farizeeën vaak vanwege hun hypocrisie. Hij verweet hen dat ze zich meer zorgen maakten over uiterlijke tekenen van vroomheid dan over echte innerlijke rechtvaardigheid. Bijvoorbeeld, in Matteüs 23 geeft Jezus een reeks “weeën” aan de Farizeeën vanwege hun hypocriete gedrag.
5. Rol in de samenleving: De Farizeeën hadden een aanzienlijke invloed op het gewone Joodse volk vanwege hun nadruk op de naleving van de wet in het dagelijks leven. Ze waren niet noodzakelijkerwijs een priesterlijke of aristocratische groep; veel Farizeeën waren gewone mensen.

Na de vernietiging van de Tempel in 70 n.Chr. speelden de Farizeeën een cruciale rol in de ontwikkeling van het rabbijnse Judaïsme, dat de basis vormt voor veel van het moderne Judaïsme. De tradities en interpretaties van de Thora door de Farizeeën, vooral zoals vastgelegd in de Talmoed, hebben een blijvende invloed gehad op de Joodse praktijk en theologie.