Film waar je als mens en christen goed over moet nadenken. Hoe mensen gevangen raken in een systeem van bureaucratische rompslomp en waar empathie ontbreekt. Mensen die in hun gelijk staan worden niet geholpen. En zou God en christen, een moeder kunnen veroordelen die in de prostitutie terecht komt, alleen omdat ze voor haar kinderen wil zorgen? Van God weet ik het wel, maar van sommige mede christenen heb ik mijn twijfels. Door Jezus is ooit gezegd, wie zonder zonde is, werpt de eerste steen.
Daniel Blake is een 59-jarige meubelmaker in het noordoosten van Engeland. Na een hartinfarct heeft hij voor het eerst in zijn leven hulp nodig van de staat. Hij maakt kennis met de alleenstaande moeder Katie en haar twee kinderen. Katie heeft om te ontsnappen aan een tehuis voor daklozen naar een flat 450 kilometer verderop moeten verhuizen. Beiden bevinden zich in een uitzichtloze situatie, doordat ze gevangen zitten in de bureaucratische rompslomp van het hedendaagse Groot-Brittannië.
Daniel kan volgens zijn artsen nog niet werken, maar volgens de instanties wel. Hij gaat in beroep, maar moet om in de tussentijd een uitkering te hebben solliciteren. Hij krijgt een aanbod om te komen werken, maar voelt zich ten behoeve van zijn gezondheid genoodzaakt dit af te slaan.
Bij het beroep maakt hij een goede kans op succes, maar vlak voor de zitting krijgt hij door alle spanning en opwinding nog een hartinfarct, nu fataal.
